GARAPEN PSIKOMOTOREA

Psikomotrizitatea heziketa metodologi edo teknika zehatz bat baino zerbait gehiago da, heziketaren filosofia bat da, bizitza ulertzeko eta jokatzeko era berezi bat. mugimenduaren bidez pertsonaren garapen fisiko, psikiko eta soiala ahalbideratzen duen, errazten duen eta suspertzen duen gaitasun gisa definitu ohi da psikomotriziatea. Filosofi honen helburuen artean ondorengoak nabarmen daitezke:

• Norberaren ezagutza eta onarpena.


• Bere portaera egokitzea.


• Norberaren autonomia gratuz bizitza sozialean ardurak eskuratzeko gaitasunak hobetzea.

Jarduera psikikoa eta portaera motorearen artean lotura estua dago. Ondorioz, psikomotrizitatea ez da mugimendua bera soilik aztertzera mugatzen; osotasunezko ikuspegi horretatik, bere borondatez, konszienteki gauzatutakoerantzun motore horretan, ezaugarri psikikoak ere kontuan hartzen ditu.

Ildo horretatik jarraituz, kontuan hartu behar da psikomotrizitateak ondorengo eremu eta edukiak jorratzen dituela:

• gorputz-eskema, norbere burua hobeto ezagutuz eta onartuz.


• lateralitatea eta albotasuna.


• gorputza eta jarreren kontrola.


• gihar tonoa, erlaxazioa.


• arnasketaren heziketa.


• hautemate gaitasunaren garapena.


• espazioa eta denboraren arteko antolaketan aurreratu.


• mugimenduaren koordinazioa.

Psikomotrizistek hiru alorretan lan egiten dute:

• Heziketa psikomotorea: eskola adineko haurrentzat.


• Birreziketa psikomotorea: izaera fisikoko (psikomotore) arazoak dituztenentzat.


• Terapia psikomotorea: nortasuna arloko nahasteak dituzten pertsonentzat.

Eremu pertzeptibo-motorean eskola honek gauzatutako aurrerakuntzek gerora, heziketa fisiko arlora ekarpen eta berrikuntza ugari zabaldu dituzte, bere antolaketa eta egiturak hobetuz.